اندیشیدن به یک ویژگی از فضای مجازی مانند بی زمانی و بی مکانی، ابتدا ذهن را به دنیایی که آرمانهای برابری و عدالتخواهانه محقق می شوند رهنمون می کند و اینگونه به نظر می رسد که فضای مجازی فارغ از ساختارهای متصلب اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دنیای واقعی مسیری رو به تکمیل ظرفیت بشری را برای محقق کردن آرمان های دگرخواهانه و انسانی طی می کند. چرا که مررزها و مکان مندی های سفت و سخت همیشه در طول تاریخ موجب بی عدالتی، فقر، تبعیض، و خشونت بوده است. خب واقعیت این است که فضای پر از تنوع مجازی شاید کمتر ذهن را به سمت بی عدالتی هایی که این فضا آن را تشدید کرده است ببرد. مثلا ویژگی دسترس پذیری و امکان خلق محتوا در فضاها آنقدر در زندگی روزمره برایمان عادی است که شاید نتوانیم سویه های منفی و یا فضای بدون دسترسی را که ممکن است گروه های مختلف اجتماعی آن را درک می کنند بفهمیم. این برای یک زیست عادی در فضای مجازی است. اما، به نظر من زیست پژوهشگرانه در این فضا وما با برقرار کردن رابطه انتقادی با آن امکان پذیر است یعنی محققان حوزه ارتباطات و مطالعات رسانه وما باید بحث فضای مجازی و فرصت ها و چالش های آن را با عینک انتقادی مورد واکاوی قرار دهند و همواره از آن برای بهبود بخشیدن زندگی اجتماعی سؤال بپرسند. سوال این است که نسبت فضای مجازی با تبعیض های اجتماعی و گروه های مختلف اجتماعی چیست؟
فرهنگ سایبر و تبعیض های اجتماعی
دو جهانی شدن ها و پارادایمی برای توضیح تحولات اجتماعی و فرهنگی
های ,فضای ,مجازی ,اجتماعی ,بی ,زندگی ,فضای مجازی ,آن را ,است که ,این فضا ,می کند
درباره این سایت